Leren begint met opmerken en kijken. Het belangrijkste is opmerken wat er gebeurt, ongeacht of het fout of juist goed gaat.
Een mooi voorbeeld daarvan is het beroemde verhaal van de Amerikaanse bioloog Samuel H. Scudder (1837-1911) die van zijn hoogleraar Agassiz als eerste opdracht een vis moest bestuderen. Na een korte instructie liet hij Scudder met de vis achter. En nu, waarop moest hij letten? Hij ging wat notities maken en dacht na 10 minuten klaar te zijn. Maar de rest van de middag kwam Agassiz niet meer terug. Toen ging Scudder de vis maar tekenen. De volgende dag kwam Agassiz eindelijk langs. Hij was blij met de notities en vooral dat Scudder was begonnen met natekenen, maar het was niet genoeg. Agassiz spoorde Scudder aan nog beter te kijken en liet hem weer achter met de vis. Zo ging het drie dagen door.
Heeft Scudder uiteindelijk de juiste kenmerken opgesomd van die vis? Daar ging het Agassiz niet om. Scudder moest leren kijken, met volle aandacht, zonder specifiek doel. Ondertussen kwam hij veel te weten. Net als bij Scudder en de vis, is “durf op te merken” een vorm van kijken als doel op zich.
Zodra je taichi doet, ga je -zonder hiernaar te streven- opmerken waar je gespannen bent en hoe soepel alles wel of niet beweegt. Wie weet ga je wat zien en krijg je het door.